چسبندگی های لگنی یکی از بیماری های شایع در زنان بوده که می تواند دردهای زیادی را به همراه داشته و زندگی روزمره را مختل کند. این بیماری ممکن است موجب انسداد لوله های رحمی، ناباروری و دردهای لگنی هنگام رابطه جنسی شود. در برخی موارد ممکن است علائمی را نشان دهد و در برخی افراد ممکن است بدون علامت باشد. در این مقاله با ما همراه باشید تا بررسی کنیم که چسبندگی لگن چیست و به چه علت ایجاد می شود.
چسبندگی لگن چیست؟
چسبندگی زمانی رخ می دهد که بدن در طی یک فرآیند طبیعی برای ترمیم بافت آسیب دیده قرار دارد و به طور ناخواسته باعث چسبندگی یا اتصال برخی ساختارهای لگن به اندام ها و بافت های مجاور می شود.
این چسبندگی ها ممکن است بر اثر عفونت در ناحیه لگن، التهاب و یا در نتیجه جراحی های گذشته ایجاد شود که می تواند سایر اندام های داخل یا نزدیک به ناحیه لگن مانند رحم، تخمدان ها، لوله های فالوپ یا مثانه را تحت تاثیر قرار دهد.
علت چسبندگی لگن
چسبندگی لگن می تواند به علت های مختلفی ایجاد شود که شامل موارد زیر هستند:
مثل اندومتریت، کولپیت و …
ممکن است پس از پارگی کیست، حاملگی خارج از رحم، پارگی لوله فالوپ، آپوپلکسی تخمدان و … ایجاد شود.
هر عملی خطر تشکیل چسبندگی را به همراه دارد که با هر مداخله افزایش می یابد. جراحی های رحمی، سقط جنین، زایمان با سزارین، جراحی آپاندیس و … می توانند منجر به چسبندگی لگن شوند.
رشد ضایعات آندومتریوز در لگن می تواند چسبندگی بین رحم، لوله های فالوپ، تخمدان ها، مناطق مجاور صفاق لگن، مثانه، روده ها را نیز به همراه داشته باشد.
صدمات و آسیب های ناشی از تصادفات و ضربه ها نیز می توانند در ابتلا به این بیماری دخیل باشند.
علائم چسبندگی لگن
فرآیند چسبندگی می تواند حاد، مزمن یا دارای علائمی با تشدید دوره ای باشد. برخی از بیماران علائمی ندارند و ممکن است پزشک وجود چسبندگی لگن را در یک بررسی و معاینه برای علل ناباروری، تشخیص دهد. این بیماری می تواند علائم زیر را به همراه داشته باشد:
- احساس درد در ناحیه لگن که می تواند با فعالیت بدنی، در مراحل مختلف چرخه قاعدگی و در حین دفع ادرار به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
- درد در زمان رابطه جنسی
- ایجاد مشکل و احساس درد در عمل دفع، یبوست مکرر، نفخ شکم و حالت
- لکه بینی قبل از عادت ماهانه
- وجود خون در مدفوع و ادرار
- ناباروری
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، سریعا با پزشک مشورت کرده و درمان را جدی بگیرید.
تشخیص چسبندگی لگن
پزشک در ابتدا درباره شرح حال بیمار و علائم، الگوی دوره قاعدگی و سوابق بارداری و زایمان اطلاعاتی جمع آوری کرده و با توجه به آن ها از روش های تشخیصی زیر استفاده می کند:
- معاینه لگن
- برخی آزمایش ها
- سونوگرافی یا هیستروسالپنگوگرام (HSG)
- اسکن ام آر آی و سی تی اسکن از اندام های لگنی
- لاپاراسکوپی
- هیستروسکوپی
لاپاراسکوپی یکی از جراحی های مدرن و کم خطر است که برای تشخیص چسبندگی لگن بسیار موثر بوده و به پزشک این امکان را می دهد که به طور دقیق محل و ظاهر چسبندگی ها را تعیین و ارزیابی کند.
درمان چسبندگی لگن
درمان با توجه به علائم و شدت آن ها متفاوت خواهد بود. در ابتدا ممکن است پزشک از داروهای زیر استفاده کند:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: برای تسکین درد یا گرفتگی شکم
- داروهای هورمونی: برای کاهش میزان خون قاعدگی و کاهش درد شکمی
اگر بعد از مدت درمان، علائم از بین نرفت و بیمار بهبود پیدا نکرد، ممکن است پزشک جراحی را تجویز کند. امروز برای جراحی و درمان این بیماری پزشکان از لاپاراسکوپی و هیستروسکوپی که روش های کم خطری هستند، استفاده می کنند.
پیشگیری از چسبندگی لگن
از آن جایی که ابتلا به این بیماری می تواند باعث بروز عوارضی چون نازایی و آسیب به اندام های دیگر شود، بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:
- پس از مشاهده هرگونه علامت عفونت، داشتن سوزش و خارش یا ترشح غیر طبیعی سریعا به پزشک مراجعه کنید.
- در صورت داشتن سلامت عمومی، سالی 1 یا 2 بار برای چکاپ به پزشک زنان مراجعه کنید.
- سالی یک بار آزمایش پاپ اسمیر دهید.
خلاصه
چسبندگی لگن یکی از عوامل اصلی دردهای مزمن لگن بوده و با وجود این که ممکن است پیچیده باشد، اما امروزه پزشکان می توانند با استفاده از روش های مدرن و کم خطر این بیماری را درمان و کنترل کنند. مهم ترین موردی که باید در نظر گرفت، نادیده نگرفتن هر گونه علائم و نشانه های مشکوک چسبندگی لگن است. چرا که در صورت عدم درمان به موقع، ممکن است منجر به عوارض جدی مثل ناباروری شوند. تشخیص به موقع می تواند باعث افزایش شانس درمان موفقیت آمیز شود.
